- wyroki
- wyrokipl.Gen. -ów lit. (= przeznaczenie) decrees; niezbadane są wyroki boskie l. niebios God moves in mysterious ways.
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
wyroki
Look at other dictionaries:
ferować wyroki — {{/stl 13}}{{stl 7}} twierdzić coś, wypowiadać się o czymś w sposób apodyktyczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krytyka często feruje wyroki. Niektórym łatwo ferować wyroki. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrok — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} orzeczenie sądu wydane po rozprawie, rozstrzygające spór (w procesie cywilnym) albo dotyczące winy lub kary (w procesie karnym) : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Шаблевич — Шаблевичи (Szablewicz), шляхетский, позднее росийский дворянский род. Отнесен к списку дворянских родов Ковенской (1 часть Родословной Книги)[1], Могилевской (2 часть РК, запись 434)[2] [3][4], и Херсонской (уточняется)[5][6] губерний. Происходит … Википедия
władza — 1. Być w pełni władz umysłowych «być zdrowym psychicznie»: Czyny, jakie popełnił, same świadczą, że nie był wówczas w pełni władz umysłowych. P. Pytlakowski, Czekajac. (...) kiedy osoba będąca w pełni władz umysłowych nie daje znaku życia, to… … Słownik frazeologiczny
ferować — ndk IV, ferowaćruję, ferowaćrujesz, ferowaćruj, ferowaćował, ferowaćowany przestarz. «wydawać, zatwierdzać, orzekać» dziś tylko w zwrocie: Ferować wyroki. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
kadi — m odm. jak przym.; lm M. kadidiowie, DB. kadidich «sędzia muzułmański wydający wyroki na podstawie prawa islamu i miejscowego prawa zwyczajowego» ‹ar.› … Słownik języka polskiego
kat — m IV, DB. a, C. owi a. u, Ms. kacie; lm M. ci kaci, te y, DB. ów 1. «osoba wykonująca wyroki śmierci, dawniej także wykonawca kar cielesnych, tortur itp.; potocznie o kimś nieludzko obchodzącym się z kim» ◊ pot. Kat na kogoś «ktoś obchodzący się… … Słownik języka polskiego
niebiosa — blp, D. niebiosabios, Ms. niebiosabiosach (niebiosabiesiech) 1. «podniośle o niebie pozornym sklepieniu nad Ziemią» Ciemna kopuła niebios. Błękit niebios. Już ostatnie perły gwiazd zmierzchły i na dnie niebios zgasły. (Mickiewicz) ◊ Wynosić,… … Słownik języka polskiego
niezbadany — «nie dający się zbadać, wyjaśnić, zgłębić; nieodgadniony, tajemniczy» Niezbadana tajemnica, przyszłość. Niezbadane wyroki losu … Słownik języka polskiego
niezgłębiony — niezgłębionybieni 1. «taki, w którym nie można dosięgnąć dna; bardzo głęboki, bezdenny» Niezgłębione morza. Niezgłębiona przepaść. 2. «nie dający się przeniknąć wzrokiem, poznać; nieprzenikniony» Niezgłębione knieje. Niezgłębiona ciemność.… … Słownik języka polskiego
pouchylać — dk I, pouchylaćam, pouchylaćasz, pouchylaćają, pouchylaćaj, pouchylaćał, pouchylaćany 1. «uchylić, odchylić wiele czegoś kolejno, jedno po drugim; odsunąć, otworzyć niezupełnie jedno po drugim» Pouchylać okna, drzwi. Pouchylać firanki, zasłony.… … Słownik języka polskiego
